Rozdział 3 ,,Incendio"

Wbiegła do dormitorium, wyjęła z kufra potrzebne podręczniki i pobiegła w stronę lochów. Szybko schodziła po krętych schodach. Stanęła przed wejściem do sali i oparła się o marmurową ścianę, wzdychając ciężko. Eliksiry. Jak ona nienawidziła tego przedmiotu. Nie z powodu mega wkurzającego nauczyciela z tłustymi włosami, nienawidzącego z całego serca gryfonów i faworyzującego w kółko ślizgonów. Rose Weasley po prostu talentu do eliksirów nie miała. Była to jej Pięta Achillesa, odziedziczona po ojcu. Gdy zabrzmiał dzwonek weszła do sali i usiadła w ławce na końcu obok Erici. Na samym początku siedzieli Albus i Scorpius. Najlepsi uczniowie z tego roku. Jak to określił profesor Slughorn na początku ich nauki w Hogwarcie - wrodzony talent. Od razu załapali się na czwartkowe podwieczorki u nauczyciela. Ale z Horacym było coraz gorzej. Przez wojnę podupadł na zdrowiu i po raz drugi musiał wybrać się na emeryturę. Na swoją posadę wrócił Wielki Mistrz Eliksirów oraz postrach szkoły - Severus Snape. Rose na drugim roku, gdy tylko usłyszała o zmianie w gronie pedagogicznym, wmawiała sobie, że nie może On być taki zły. Tym bardziej w stosunku do dzieci, którymi jeszcze byli dwunastolatkowie. Jednak kolejnego wieczoru pożałowała swoich myśli i całkowicie sobie zaprzeczyła. Już drugiego dnia nazwana została Panną-Wiem-To-Wszystko-Tylko-Brakuje-Mi-Wiedzy-Z-Eliksirów. Rozpakowała swoje podręczniki i w skupieniu czekała na nauczyciela. Drzwi od sali gwałtownie otworzyły się, a do środka wszedł starszy mężczyzna z długimi, czarnymi włosami. Stanął przy biurku i machnął różdżką, zapalając świece.
- Witam na pierwszej w tym roku lekcji eliksirów. Za rok czekają Was OWUTEMY, do których postaram się Was należycie przygotować. Rok szkolny rozpoczniemy małym testem wiedzy z poprzednich lat. - powiedział i zaczął przyglądać się lekko zlęknionym uczniom, którzy na słowo ,,test wiedzy" zaczęli przekartkowywać podręczniki.
Wszyscy oprócz Rose, która potajemnie czytała książkę od Obrony Przed Czarną Magią.
- Panno Zabini, co powstanie gdy wymieszamy kolpien z drillewem? - spytał podchodząc do ławki dziewczyn.
-Aromat, przez który na parę dni osoba przestanie się jąkać. - wyrecytowała patrząc na profesora.
- Dobrze. Panno Weasley, może by pani choć trochę posłuchała odpowiedzi zdolniejszych uczniów. Jaki jest skład eliksiru zapomnienia?
- spytał ostro, zabierając jej książkę.
- Powiedzmy, że zapomniałam - powiedziała zakłopotana i spuściła wzrok. Nauczyciel spojrzał na nią wzrokiem bazyliszka.
- Na dzisiejszej lekcji przygotujecie eliksir zapomnienia w parach. Osoby pracujące powinny być z dwóch różnych domów. Brać się do roboty. - oznajmił i usiadł za biurkiem.
- Idę do Albusa - szybko powiedziała Erica i wybiegła z ławki, podążając w stronę przyjaciela. Wszyscy byli już podzieleni w pary. No prawie. Scorpius i Rose jej nie mieli.
Aby uniknąć uwagi od Snape'a postanowiła iść do Malfoy'a, usiadła obok i zaczęła czytać instrukcję w podręczniku.
- Ja idę po bezoar, a ty pokrój żabi mózg na kawałki, tylko równo, inaczej będziesz pływała w szlamie - powiedział blondyn i podszedł do szafek ze składnikami. Wyjął z pudełka bezoar i wrócił na swoje miejsce, widocznie niezadowolony z pracy z gryfonką. Rose zmagała się z obślizgłym mózgiem gada, próbując pokroić go dobrze i tak, aby nie poucinać sobie palców. Jak by wtedy odrabiała zadania domowe? Otrząsnęła się z przerażającej wizji pisania eseju z piórem w ustach i powróciła do wykonywanej wcześniej czynności. Zadowolona z faktu, iż udało jej się pokroić połowę składniku, rozejrzała się po klasie. Reszta nawet nie zaczęła. Dosyć równo pokroiła obślizgły przedmiot, odłożyła nóż i według instrukcji zamieszczonej w podręczniku wrzuciła pokrojone paski do wrzącego kociołka. Scorpius wycinał właśnie nóżki pająkowi, na ten widok skrzywiła się i poszła poszukać nalewki z piołunu. Na półce stał flakonik z jakimś płynem. Rose wzięła go i położyła na ławce obok bezoaru.
- To na pewno to? - spytał blondyn, spoglądając na dziewczynę.
- Tak. - skłamała Rose, nie była pewna czy to odpowiednia mikstura. Miała jednak nadzieje, ze się nie pomyliła. Scorpius dodał po kolei kawałki pająka, bezoar oraz nalewkę z piołunu.
Wywar zaczął bulgotać, a chwile potem Weasley i Malfoy umazani byli zielonym szlamem.
- Dzięki Tobie idiotko, czuję się jak nic nie warta szlama! - wykrzyczał chłopak, próbując zetrzeć z oczu maź.
- Myślałam, że to to! Wyglądało tak jak w podręczniku!
- Dosyć! - wymianę zdań przerwał rozwścieczony Snape.
- To były dwie różne rzeczy! Zainwestuj w okulary Weasley!
- Coś Ci się nie podoba Malfoy?! Jesteś w końcu ślizgonem, zielony to Twój kolor!
- Powiedziałem coś! - ostry krzyk Mistrza Eliksirów przeciął powietrze, a w sali ucichło.
- Czy Gryffindorowi zaczęto przyznawać punkty? - zapytał spokojnie, patrząc na gryfonów złowrogo.
- Nie, proszę pana - zająknęła się jakaś dziewczyna.
- Na następną lekcję, ma pani znać na pamięć cały podręcznik, panno Weasley - powiedział, odwracając się do Rose, która pokiwała głową. Scorpiusa nie ukarał, w końcu to ślizgon.
- Mogę odzyskać swoją książkę od obrony? - spytała po chwili, bawiąc się nerwowo rękoma.
- Aż tak Ci jest potrzebna? Myślałem, że panienka zna wszystko na pamięć - zaśmiał się nauczyciel i parę uczniów ze Slytherinu. Poniżanie osób z domu Godryka u Snape'a było na porządku dziennym. Rose słysząc te uwagę poczerwieniała ze złości. Krew w niej wrzała jak wcześniej przygotowywany eliksir.
- A Pan Jej tak bardzo pragnie?! Ja przynajmniej umiem się przed nią obronić, jednak profesor widzę zawzięcie ją praktykuje!! - wybuchła. Jej krzyki można było usłyszeć w Zakazanym Lesie, a nawet w Hogsmead. Nauczyciel zacisnął pięści na książce, jego usta zostały ściśnięte w cienką linie, a wzrokiem mógłby zabijać. Chwycił różdżkę i rzucił podręcznikiem na podłogę.
- Incendio! - szepnął ledwo słyszalnie, a z końca jego różdżki wyleciały iskierki ognia.
Ulubiona książka Rose stanęła w płomieniach, a Snape uśmiechnął się cynicznie.
- Pierwszy dzień szkoły, a ty zarobiłaś już szlaban na cały rok. Dodatkowo gryfoni za każde dodane punkty będą tracić ich dwa razy tyle - dodał i zgasił płonący podręcznik zaklęciem ,,Aquamenti". Podniósł książkę i podał ją zszokowanej nastolatce.
- Proszę Panno Weasley oto Pani zguba. Jest bardzo pouczająca, dowiedziałem się z niej wielu ciekawych rzeczy. Na przykład tego, że co rude oraz posiadające nazwisko Weasley, jest wredne - zironizował i wyszedł z sali. Rudowłosa spojrzała na spalony podręcznik i wyrzuciła go do kosza. Po wyjściu z sali postanowiła wybrać się do pani Pomfrey, szkolnej pielęgniarki. Może pomoże jej usunąć z siebie to paskudztwo.
*********************************************
Scorpius Malfoy siedział w dormitorium, próbując usunąć resztki mazi z swoich włosów.
Nie było to łatwe, gdyż wyrwał ich sobie już sporo, a nie chciał być łysy. Westchnął ciężko i odstawił lusterko pożyczone od swojej siostry na biurko. Przyznał, że w zielonych końcówkach mu nawet do twarzy. Ta wredna Weasley nieźle go załatwiła. Poczuł przyjemny wiatr, który znikł tak szybko jak się pojawił. Przeciąg spowodowany otwieraniem drzwi. Odwrócił się na krześle i zobaczył Albusa z kartką starego pergaminu w rękach.
- Nie mów, że załatwiasz sobie zapas - zaśmiał się, przeczesując włosy.
- To coś lepszego niż zapas pergaminu - odpowiedział brunet, siadając na swoim łóżku i wyciągając różdżkę. Scorpius, zaintrygowany zachowaniem przyjaciela, podszedł do niego.
- To pomoże nam w dowiedzeniu się czegoś więcej o Ruby. Przysięgam uroczyście, że knuję coś niedobrego. - powiedział Potter i stuknął magicznym patykiem wyblakły pergamin. Nagle zaczęły pojawiać się na nim różne napisy i kontury. Scorpius wytrzeszczył oczy ze zdziwienia. To mapa, ale nie byle jaka. Albus rozłożył ją, pokazywała każde miejsce w Hogwarcie i Hogsmead, tajne przejścia, a co najważniejsze każdą osobę znajdująca się w zamku.
- Mapa Huncwotów. Niesamowite, skąd to masz? - spytał zaciekawiony blondyn.
- Też tak uważam. Stworzył ją mój dziadek wraz z kolegami jak uczyli się w Hogwarcie. Fred i George Weasley, Ci którzy mają te sklepy z magicznymi dowcipami, podarowali ją mojemu ojcu na trzecim roku. Następnie James zwinął ją z biurka taty, a ja używając tej oto Peleryny Niewidki, zabrałem ją mojemu bratu. Tylko jest jedna wada, nie pokazuje Pokoju Życzeń - opowiedział, wyjmując z kieszeni wcześniej wspomnianą pelerynę i schował ją do kufra.
- Chwila, jakiego pokoju? - spytał Scorpius, patrząc na mapę.
- To ty nie wiesz? Pokój Życzeń znajduję się na siódmym piętrze, niedaleko Pokoju Wspólnego Gryfonów. Jesli chcesz, aby się on pojawił, musisz pomyśleć o tym, czego w danym momencie najbardziej pragniesz, potrzebujesz.
Wtedy pojawiają się drzwi, a za nimi znajduję się pokój z tym o czym sobie pomyślałeś. Próbowałem go znaleźć już w tamtym roku, jednak bez skutków. Podobno w czasie II Bitwy o Hogwart został spalony, pochłonięty przez Szatańską Pożogę - wyjaśnił brunet.
- No to w tym roku mamy dwa zadania. Dowiedzieć się czy Ruby Riddle to rzeczywiście córka Sam Wiesz Kogo i znaleźć ten twój Pokój Życzeń - oznajmił Scorpius, wstając i wychodząc z pokoju.
************************************
Rose, Erica i Lilly siedziały w Wielkiej Sali, czekając na obiad. Gryfoni, oburzeni zaistniałą sytuacją, wygwizdali Snape'a. Zabini spojrzała na tabelę punktów. Wszystkie domy miały ich już ponad 20 punktów, a Gryffindor nadal miał okrągłe zero.
- Rose nie przejmuj się, eliksiry nie są takie ważne -spróbowała pocieszyć swoją starszą przyjaciółkę Lilly.
- Ale jeśli chcę pracować w Ministerstwie to muszę je zdać - burknęła ruda i nałożyła sobie na talerz sałatki.
- Może zaczniesz brać korki? - spytała Erica, przyglądając się koleżance.
- Ja i korki? To jak Voldemort z nosem. - zironizowała gryfonka, zaczynając jeść.
- Wiesz co? Mój ojciec też nie był orłem z eliksirów. W szóstej klasie znalazł podręcznik z zapisanymi przepisami i korzystał z nich. Dostawał same wybitne. - powiedziała młodsza z dziewcząt.
- Spytam o to mamy - zdecydowała Rose i spojrzała na stół ślizgonów, gdzie zielonkawe włosy Malfoy'a robiły furorę.
- No kochana, dopadła Cię klątwa Nietoperza - dziewczyna odwróciła się za siebie. Przy jej ławce stał nauczyciel Obrony Przed Czarną Magią, trzymając w ręku nowy podręcznik dla szóstych klas.
*********************************************
Witajcie kochani!
Oto 4 rozdział mojego opowiadania. Dodałam go wcześniej, gdyż jestem chora :(
Mam nadzieję, że się Wam spodobał.
Czytasz - komentujesz
Pozdrawiam,
Ruby Vine